Eindelijk kan ik het delen!
Enkele weken geleden was ik te gast bij de podcast van Tilda Timmers. Maar waarschijnlijk kennen de meesten haar als @Geenrozewolk op Instagram.
Een podcast waar ik oprecht trots op ben. Tilda en ik kennen elkaar namelijk niet 'gewoon' uit het netwerk van coaches voor jonge moeders. Ja, we zijn beide moeder, hebben dezelfde humor en helpen graag moeders (in mijn geval ook  vaders) die soms hun weg zoeken in het ouderschap. 

Naïef of niet. Geen roze wolk.
Nee Tilda was mijn therapeut. Zoals je wellicht hebt gelezen op mijn 'over mij' pagina. Heb ik helaas niet de roze wolk mogen ervaren waar ik van te voren zo op hoopte. Noem het naïef, want veel ouders onderschrijven dat er helemaal geen roze wolk bestaat of wel een roze wolk maar dan wel met een grijs randje. Je leven met een pasgeboren baby bestaat niet alleen maar 'happy tears' en blijdschap. Het is soms ook gewoon (lichamelijk)zwaar...  hoe bijzonder  de komst van een baby ook is. 

Gitzwart.
In ieder geval, die roze wolk bleef bleef uit, sterker nog hij veranderde binnen enkele weken in een gitzwarte. Binnen 6 weken zat ik bij de crisisdienst, ook wel bekend als de spoedeisende psychiatrie. Oh ja, om de grootste misvatting alvast uit de wereld te helpen: Nee, ik had mijn kind NIET in een verhuisdoos gestopt. Diagnose: postnatale depressie.

Geluk en passie.
Na fijne hulp van verpleegkundigen, psychiaters en psychologen en veel steun van familie en goede vrienden krabbelde ik weer op. Werd ik de moeder die ik wilde zijn voor mijn lieve kleine meisje. En zelfs als ik dit nu schrijf, schiet ik vol (HALLO emotionele incontinentie. Ook zo eentje in het kader: vertelt niemand je van te voren haha). Maar het is gelukt! Ik werd weer beter.
Ik miste alleen nog wel iets in het laatste stukje. Het verwerken van alles wat er was gebeurt. En daar was Tilda! Wat een fijn mens. En zij inspireerde me om te doen waar mijn hart naar uitging: baby- en kinderslaapcoach worden. Ze gaf me de virtuele schop onder mijn kont (virtuele sessies want ja.. Corona he?) en ik schreef me in!

De droom is nu for real.
Want ondanks het niet de grootste oorzaak was van mijn depressie, maakte het niet slapen en het vele huilen van mijn dochtertje dat ik langzaam steeds verder afgleed. Niet slapen maakt je zo vreselijk labiel. Ik had een lange zoektocht in de wereld van slaap en jonge baby's, maar maakte wel dat ik mijn passie en droom vond. En Tilda made me do it. Ik heb de droom verwezenlijkt!

 En ja, daar ben ik trots op!

Luister nu de podcast en laat me weten wat je er van vindt. Stuur me een e-mail of een DM via instagram. 

Veel luisterplezier.

Liefs, 

Marleen

p.s. alle andere afleveringen zijn ook stuk voor stuk mooi en leuk om te luisteren (als je dan toch die eeuwige was aan het opvouwen bent of babyhapjes staat te koken...)